Ένα “ποίημα” του Παύλο Νερούδα

Αργοπεθαίνει”

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το περπατημά του,
όποιος δεν διακινδυνέυει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του λευκού χρώματος
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί μιάς διαδοχής συγκινήσεων
εκείνες που κάνουν τα μάτια σου να σπινθηροβολούν,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά
μπροστά στα λάθη και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν “αναποδογυρίζει το τραπέζι”
όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνέυει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα,
για να ακολουθήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του,
έστω για μια φορά στη ζωή του,
να αποφύγει τις συνετές συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν ανακαλύπτει το μεγαλείο μέσα του
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος
για τη κακή του τύχη
ή για την ακατάπαυστη βροχή
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει τα σχεδιά του πριν καν τα αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια κατά πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μονάχα με διακαή πόθο υπομονής
θα οδηγηθεί κανείς στην επίτευξη
μιας ανυπέρβλητα λαμπρής ευτυχίας.

Καταχωρήθηκε στην κατηγορία/ες: Blog, Ποίηση.