Σειρήνες & Ξωτικά

ΑΝΘΕΜΟΕΣΣΑ
Βολεύτηκαν τα μάτια στα ταξίδια μας
να τα λογίζουν όλα ομοιώματα,
μα η σύνεση επιτάσσει στους ορίζοντες
προορισμών διάκριση και ονόματα

Δες τις Σειρήνες στο νησί της Ανθεμόεσσας
με αυλούς και άρπες κάθονται απάνεμα,
Να θέλξουν, να στεγνώσουν τις ψυχές
ανύποπτων ταξιδιωτών προσάναμμα

Κι αν ο Οδυσσέας κάποτε ορκίσθηκε
(δεμένος σε ιστίο από το πλοίο του)
να αποφύγει θαρραλέα την παγίδα τους,
αναρωτιέμαι ακόμα αν ποτέ του θα λησμόνησε,
τις ψευδαισθήσεις της οικτρής πατρίδας τους.

ΞΩΤΙΚΑ
Το δένδρο τ’ αιωνόβιο
στις θυμησές μας φθάνει,
τριγύρω καλλικάντζαροι
ξορκίζαν το λιβάνι

Αερικά & πνεύματα
ακόνιζαν πριόνια,
ματαίως εροκάνιζαν
να μας στερήσουν χρόνια…

Τι παραμύθια αράδιαζαν
και ανούσιες διηγήσεις,
‘‘Όσοι’’ απ’ αυτά θυσαύρισαν
έδωσαν εξηγήσεις;

Ξόρκια, αγιαστούρες βρέθησαν
στην κόψη μιας λεπίδας,
κι οι εκκλησιές κατάντησαν
«Ταβέρνες της ελπίδας»

Για αυτό και ‘γω σε ξωτικά και μάγισσες πηγαίνω,
Κάθε που αλλάζει η χρονιά, και δεν ξαναπροσμένω

του Θάνου Γκοτσόπουλου