Για τον Ιουλίο μήνα, κάθε Δευτέρα στις 21.30 στο χώρο του «Camino Real», οδός Μ. Αλεξάνδρου – Παραλία Ρίου Πατρών.
Πρόγραμμα
Δευτέρα 06.07.09: «Κλέφτης Ποδηλάτων» του Βιττόριο Δε Σίκα
Δευτέρα 13.07.09: «Εντιμότατοι φίλοι μου» του Μάριο Μονιτσέλλι
Δευτέρα 20.07.09: «Το τελευταίο φιλί» του Γαβριέλε Μουτσίνο
Δευτέρα 27.07.09: «8½» του Φεδερίκο Φελλίνι
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Ανδρέα Μητρέλη του Μojo Radio 107.7 και το Καφέ-Μπαρ-Εστιατόριο “Camino Real” για την συνεργασία Τους.
Οι ταινίες
«Κλέφτης ποδηλάτων» / “Ladri di biciclette” di Vittorio de Sica
Αν θέλαμε να αναζητήσουμε την ταινία-ορισμό του ιταλικού νεορεαλισμού, τότε αναμφίβολα θα καταλήγαμε στον “Κλέφτη Ποδηλάτων”. Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στην Ιταλία, ένας νέος πατέρας βρίσκει επιτέλους εργασία… ως αφισοκολλητής. Απαραίτητο για την εργασία να έχει μεταφορικό μέσο (δηλαδή ποδήλατο). Ωστόσο, στην πρώτη του κιόλας αποστολή, κλέφτες του παίρνουν το ποδήλατο. Αρχίζει μια αναζήτηση με αυτόν και τον μικρό γιο του στη φτωχή και καθόλου φιλική Ρώμη.
«Εντιμότατοι φίλοι μου» / “Amici miei” di Mario Monicelli
Μια από τις πιο επιτυχημένες ιταλικές κωμωδίες, γυρισμένη στη Φλωρεντία και στις εξοχές της Τοσκάνης, επικεντρώνεται στις περιπέτειες μιας παρέας ανθρώπων της μέσης ηλικίας οι οποίοι διατηρούν την πηγαία τους τάση να σκαρώνουν φάρσες και γενικά να κάνουν αστεία.
Φίλοι από παιδιά, έχουν διαφορετικές επαγγελματικές ταυτότητες και οικονομικές δυνατότητες, αλλά παραμένουν δεμένοι με αυτή την ασυγκράτητη τάση για “πλάκες”. Παρά τα προσωπικά προβλήματα που μπορεί να έχει ο καθένας τους, όταν είναι μαζί προκαλούν ένα απίστευτο γέλιο με τις ευρηματικές και κάποιες φορές ακραίες πράξεις τους.
Μια ευρηματική, γλυκόπικρη κωμωδία που αποτέλεσε και την αρχή μιας σειράς τριών ταινιών. Μ’ αυτή την ταινία, η ρήση του Σαββόπουλου για τις παρέες βρίσκει τη δικαίωσή της.
«Το τελευταίο φιλί» / “L’ ultimo bacio” di Gabriele Muccino
Η Τζούλια και ο Κάρλο συζούν ευτυχισμένοι επί τρία χρόνια, μέχρι που η Τζούλια ανακαλύπτει πως είναι έγκυος. Ο Κάρλο πανικοβάλλεται και αναζητά την ερωτική περιπέτεια στην αγκαλιά της 18χρονης Φραντσέσκα, θέλοντας να νιώσει και πάλι ελεύθερος. Οι φίλοι του Κάρλο βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις. Ο Πάολο αρνείται να παγιδευτεί στην οικογενειακή επιχείρηση και θέλει να φύγει μακριά, ο Αντριάνο είναι αποφασισμένος να πάρει διαζύγιο και ο Αλμπέρτο πλαγιάζει κάθε βράδυ με άλλη γυναίκα. Η μητέρα της Τζούλια τρομάζει, όταν ανακαλύπτει πως θα γίνει γιαγιά, ενώ παράλληλα βιώνει — με μεγάλη δυσφορία — την αδιαφορία του συζύγου της και την πληκτική ερωτικά καθημερινότητά της.
«Το Τελευταίο Φιλί» είναι μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του νέου ιταλικού σινεμά. Ο σκηνοθέτης Γκαμπριέλε Μουτσίνο, με έξυπνα αφηγηματικά μέσα, παραθέτει τρεις παράλληλες ιστορίες, παρακολουθώντας με συμπάθεια και χιούμορ τις αναζητήσεις ανθρώπων από τρεις διαφορετικές γενιές.
«8½» di Federico Fellini
Η ταινία που κάθε σκηνοθέτης θα ήθελε να έχει γυρίσει. Ένα κολάζ από εμπνευσμένα πλάνα σε άσπρο μαύρο που με τη συνοδεία μιας εξίσου εμπνευσμένης μουσικής (Νίνο Ρότα) καλούν το θεατή να μοιραστεί τη μαγεία της ουσιαστικής πρωτοπορίας στο σινεμά. Με όχημα, ή μάλλον με αφορμή ένα σκηνοθέτη που βρίσκεται σε δημιουργική σύγχυση, ο Ιταλός δημιουργός συρράπτει ονειρικές ή ρεαλιστικές καταστάσεις, ανασύρει μνήμες και αποτυπώνει τον προβληματισμό της δεκαετίας του ’60 γύρω από τις διαπροσωπικές σχέσεις, την πολιτική ή τα διάφορα ζητήματα του καθολικισμού, παραδίδοντας έτσι στο κοινό ένα φιλμ μοναδικής αισθητικής.
Για τον Ιουλίο μήνα, κάθε Δευτέρα στις 21.30 στο χώρο του «Camino Real», οδός Μ. Αλεξάνδρου – Παραλία Ρίου Πατρών.
Πρόγραμμα
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Ανδρέα Μητρέλη του Μojo Radio 107.7 και το Καφέ-Μπαρ-Εστιατόριο “Camino Real” για την συνεργασία Τους.
Οι ταινίες
«Κλέφτης ποδηλάτων» / “Ladri di biciclette” di Vittorio de Sica
Αν θέλαμε να αναζητήσουμε την ταινία-ορισμό του ιταλικού νεορεαλισμού, τότε αναμφίβολα θα καταλήγαμε στον “Κλέφτη Ποδηλάτων”. Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στην Ιταλία, ένας νέος πατέρας βρίσκει επιτέλους εργασία… ως αφισοκολλητής. Απαραίτητο για την εργασία να έχει μεταφορικό μέσο (δηλαδή ποδήλατο). Ωστόσο, στην πρώτη του κιόλας αποστολή, κλέφτες του παίρνουν το ποδήλατο. Αρχίζει μια αναζήτηση με αυτόν και τον μικρό γιο του στη φτωχή και καθόλου φιλική Ρώμη.
«Εντιμότατοι φίλοι μου» / “Amici miei” di Mario Monicelli
Μια από τις πιο επιτυχημένες ιταλικές κωμωδίες, γυρισμένη στη Φλωρεντία και στις εξοχές της Τοσκάνης, επικεντρώνεται στις περιπέτειες μιας παρέας ανθρώπων της μέσης ηλικίας οι οποίοι διατηρούν την πηγαία τους τάση να σκαρώνουν φάρσες και γενικά να κάνουν αστεία.
Φίλοι από παιδιά, έχουν διαφορετικές επαγγελματικές ταυτότητες και οικονομικές δυνατότητες, αλλά παραμένουν δεμένοι με αυτή την ασυγκράτητη τάση για “πλάκες”. Παρά τα προσωπικά προβλήματα που μπορεί να έχει ο καθένας τους, όταν είναι μαζί προκαλούν ένα απίστευτο γέλιο με τις ευρηματικές και κάποιες φορές ακραίες πράξεις τους.
Μια ευρηματική, γλυκόπικρη κωμωδία που αποτέλεσε και την αρχή μιας σειράς τριών ταινιών. Μ’ αυτή την ταινία, η ρήση του Σαββόπουλου για τις παρέες βρίσκει τη δικαίωσή της.
«Το τελευταίο φιλί» / “L’ ultimo bacio” di Gabriele Muccino
Η Τζούλια και ο Κάρλο συζούν ευτυχισμένοι επί τρία χρόνια, μέχρι που η Τζούλια ανακαλύπτει πως είναι έγκυος. Ο Κάρλο πανικοβάλλεται και αναζητά την ερωτική περιπέτεια στην αγκαλιά της 18χρονης Φραντσέσκα, θέλοντας να νιώσει και πάλι ελεύθερος. Οι φίλοι του Κάρλο βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις. Ο Πάολο αρνείται να παγιδευτεί στην οικογενειακή επιχείρηση και θέλει να φύγει μακριά, ο Αντριάνο είναι αποφασισμένος να πάρει διαζύγιο και ο Αλμπέρτο πλαγιάζει κάθε βράδυ με άλλη γυναίκα. Η μητέρα της Τζούλια τρομάζει, όταν ανακαλύπτει πως θα γίνει γιαγιά, ενώ παράλληλα βιώνει — με μεγάλη δυσφορία — την αδιαφορία του συζύγου της και την πληκτική ερωτικά καθημερινότητά της.
«Το Τελευταίο Φιλί» είναι μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του νέου ιταλικού σινεμά. Ο σκηνοθέτης Γκαμπριέλε Μουτσίνο, με έξυπνα αφηγηματικά μέσα, παραθέτει τρεις παράλληλες ιστορίες, παρακολουθώντας με συμπάθεια και χιούμορ τις αναζητήσεις ανθρώπων από τρεις διαφορετικές γενιές.
«8½» di Federico Fellini
Η ταινία που κάθε σκηνοθέτης θα ήθελε να έχει γυρίσει. Ένα κολάζ από εμπνευσμένα πλάνα σε άσπρο μαύρο που με τη συνοδεία μιας εξίσου εμπνευσμένης μουσικής (Νίνο Ρότα) καλούν το θεατή να μοιραστεί τη μαγεία της ουσιαστικής πρωτοπορίας στο σινεμά. Με όχημα, ή μάλλον με αφορμή ένα σκηνοθέτη που βρίσκεται σε δημιουργική σύγχυση, ο Ιταλός δημιουργός συρράπτει ονειρικές ή ρεαλιστικές καταστάσεις, ανασύρει μνήμες και αποτυπώνει τον προβληματισμό της δεκαετίας του ’60 γύρω από τις διαπροσωπικές σχέσεις, την πολιτική ή τα διάφορα ζητήματα του καθολικισμού, παραδίδοντας έτσι στο κοινό ένα φιλμ μοναδικής αισθητικής.